Ben jij klaar met het woord Corona? Of stiekem klaar met je eigen gedoe in deze crisis?
Ben jij ook zo moe of heb je vage pijntjes of stramme spieren? Wil je je even doen alsof alles weer het oude was, maar wil je te tegelijk niks van het nieuws over Corona missen? Deze crisistijd doet wat met je. Misschien herken je jezelf soms even niet meer. Je lijf geeft signalen af en je hoofd draait misschien overuren. Ik vind het ingewikkeld en boeiend tegelijk hoe mijn hoofd en lijf samenwerken in crisistijd. Ik ben zelfs vorig jaar een opleiding hierover gestart. Omdat ik in niet-crisis tijden al meer van wilde weten over hoe mijn lijf en mijn hoofd samenwerken. En wat ik er mee kan doen. Als jij je afvraagt hoe je in deze tijden vanuit rust en vertrouwen kunt handelen, lees dan dit hele verhaal. Het is wat lang, maar ik weet zeker dat je delen hiervan gaat herkennen!
Het was 19 november 2019 en ik was zenuwachtig. Nog 1 dag en ik zou starten met de opleiding Body&Mind practitioner. Iets in deze opleiding trok mij ontzettend. En voor het eerst schreef ik mij in voor een peperdure opleiding zonder (al te veel) na te denken. Ik denk dat het deze zin was: ‘Elke ervaring heeft impact op je lichaam, soms zoveel dat nieuw gedrag bijna niet lijkt te lukken. In deze opleiding leren we je weer te luisteren naar je lichaam en je geest.’ Nou die geest kende ik wel. Ik piekerde me af en toe suf. Oke, understatement! Ik ben de grootste piekeraar op deze aardkloot die er is! Ik pieker soms zoveel dat ik er serieus moe van word. Wat ik dan meestal doe is lekker hardlopen. Hardlopen brengt mij ontspanning! En door het hardlopen heb ik mijn lijf ontdekt. Ik ken mijn lijf, ik ben een die-hard hardloper. Ik ben zelfs hardloopjuf. En daardoor ken ik elke spier in mijn lijf. Alle spieren in mijn benen ken ik. Van mijn dijbeen tot aan mijn middenvoetsbeentje. “I know my body” zei ik toen! Hoe zou het voor mij zijn als mijn lijf en mijn hoofd samen gingen werken. Misschien hoef ik dan niet meer hard te lopen om te ontspannen van gedoe, maar kan ik hardlopen sec om het hardlopen. Lekker zen lopen om te lopen!
En toen was het 20 november 2019. De dag dat de opleiding van start ging. Hetgeen mij zo hard naar de opleiding trok, wil me nu ook keihard er van weg laten lopen. Ik wist niet wie ik zou treffen, ik wist niet waar ik heen ging, ik wist ineens niet meer waarom ik dit zo graag wilde. Mijn hoofd draaide weer door! Ik heb hoofdpijn! Ik heb buikpijn! En toch ging ik. De opleiding begon. Wat een grote groep, bijna allemaal vrouwen! Het was in een mooi pand in Delft. Bij aanvang kregen we een reader, nogal een dunnetje vond ik. “Jeetje, heb ik daar al dat geld voor betaald?’ dacht ik nog. Ik ga namelijk prat op kennis (hoofdje aan, hartje uit) en vond het maar een slap boekwerkje. ‘Nou ja, nu ik er toch ben, maak ik er maar het beste van’ zegt de optimist in mij. De dag was lang. Er werd gesproken, gemediteerd, geoefend en veel gepraat met elkaar. Ik was nog nooit zo moe na een cursus…mijn hoofd maakte overuren. Ik wilde alles snappen van het lijf en het hoofd. Alles! Geen woord wilde ik missen. Ergens voelde ik namelijk dat ik hier een shift mee kon maken. Een transformatie van denker naar voeler, naar gewoon zijn. En daar wilde ik alles over weten!
Ik probeerde aan collega’s en vrienden uit te leggen waar de opleiding over ging. Ik kwam soms niet verder dan: het is een opleiding over het hoofd en het lijf,…het is een soort van denken en voelen tegelijk…of zo…snap je? Aan de glazige blik in hun ogen zag ik dat het een vriendelijke ‘ja ik snap het’ was, zodat ze niet nog een keer mijn gezwets hoefden aan te horen. Blok 2 ging over de vijf levensbehoeftes die ieder mens heeft om te kunnen hechten. Zeg maar om ervoor te zorgen dat je ouders/verzorgers je liefhebben. Zodat ze voor je zorgen en je er niet alleen voor staat als kind. Hechten is zorgen dat je hecht, dat je erbij hoort, dat je niet alleen over blijft. Dus na blok 2 wist ik alweer iets beter over wat ik in de Body&Mind opleiding leerde. Een volgende persoon vertelde ik dus met iets meer finesse hierover: ‘Ik doe de opleiding Body &Mind Practitioner en daarin leer ik over lichaamsbewustzijn. Het gaat onder andere over gevoel en emoties een plek geven. Maar ook over stress, hechting en trauma-verwerking’. Deze persoon rende bijna bij me weg. ‘Trauma!’ zag ik deze persoon denken: ‘Oh my god, Florence ik wist niet dat jij vroeger zwaar heftige shit had meegemaakt’. En daar stond ik dan met mijn verhaal dat ik zo graag wilde delen.
En inmiddels heb ik 4 blokken gehad tussen november en februari. Ik heb geleerd over de behoefte van ieder mens aan verbinding, afstemming, vertrouwen, autonomie en liefde. Vandaag is het 22 maart en blok 5 is afgezegd wegens het Corona virus. Ik zou dit hele weekend les hebben. Het zou gaan over het helen van trauma. En voor degene die het echt van mij wil weten: Nee ik heb geen ‘jeugdtrauma’s meegemaakt, ik ben niet mishandeld, ons gezin is niet ontwricht, en nee, ik huilde ook niet omdat ik geen rood fietsje kreeg! Trauma is niet wat vele denken alleen maar de heftige shit. Trauma is een onverwerkte (heftige) gebeurtenis in het verleden die een ingrijpende invloed op je leven heeft. Trauma is in andere woorden ‘de dingen waar je jezelf van onthoudt, omdat het ooit onaangenaam was….het meest schaamtevolle moment uit je leven, waar je weer zweet van onder je oksels krijgt. En toch, is het iets wat je zo graag wilt!
Ok, hoe zit dat bij mij? Ik heb al heel jong geleerd om te pleasen. Let op daar komt ie! Om te hechten in het grote gezin waar ik uit kom, heb ik geleerd om te pleasen…om te zorgen dat ik een lief meisje was die voor de ander zorgde, een lief meisje dat trots was om een schouder voor de ander te zijn, een meisje dat focust op de behoefte van haar ouders of broers en zussen. Zodat ik maar het idee had dat ik erbij hoorde en dat ik ook een fijne knuf van mijn ouders kreeg. Later was ik een student die vaak ja zei terwijl ze nee bedoelde. In mijn carrière werd ik iemand die moeilijk mijn eigen grenzen aangaf, omdat ik een ander niet wilde teleurstellen. Mijn gevoel sloot ik regelmatig af. Dat had ik dus al vroeg geleerd. ‘Droog je tranen maar want later heb je ze nog hard nodig’. Maar daar zat ik dan soms na werk alleen op mijn kamer met een dik dekbed over me heen. Ik dook het liefste weg! De wereld is stom en oneerlijk. Niemand hoefde dit te weten. Het gaat tenslotte niet om mij. En als het wel om mij ging dan had ik al snel het idee dat ik mij aanstelde. En oh my, wat wil ik mijn werk perfect doen en geen fouten maken zodat ik niet afgewezen word door wie dan ook.
Deze hele laatste alinea zijn mijn overlevingsmechanismes. Het zijn mijn manieren om ervoor te zorgen dat ik maar niet hoef te voelen dat ik pijn heb of dat ik bang ben of dat ik iets zo niet leuk vind. De manieren die zorgen dat ik niet hoef te kijken naar de ‘onverwerkte gebeurtenissen’ uit mijn verleden. Die manieren die zorgen dat ik mijn behoefte aan afstemming op mezelf en autonomie bijvoorbeeld zo anders invul dan ik zou willen. Die manieren dus die NU nog steeds invloed hebben op mij. En ik ben klaar met ze! Ik wil ze nu aankijken. Ik leerde dat die oude manieren mij energie kosten. Ik leerde dat ik niet ben wie ik denk dat ik ben. Ik leerde dat ik soms een schildje om mij heen houd die mij beperkt in plaats van mij beschermt. Ik voelde hoe mijn lijf samentrok als ik weer ‘overleefde’. Ik merk hoe mijn hoofd denkt in beperkingen (‘kan niet, is niet goed genoeg, is niet slim!’) als ik iets heel spannend of onveilig vind….Ik ben nogmaals klaar met mijn overlevingsmaniertjes. Zeker nu! Zeker nu in de Corona tijden.
Dus waar gaat body &mind over. Nou mensen, daar komt ie hoor: het gaat over het inzien van je eigen oude manieren en patronen om te overleven. Je leert te zien wat er in jouw lichaam, jouw hele zenuwstelsel aan emoties, gedachtes en reacties plaatsvindt. Je leert te beschikken over eigen kracht. Zodat je weer kan handelen vanuit jouw eigen authentieke zelf in spannende situaties ( ook in Corona tijden). Hierdoor heb je meer vertrouwen, rust en overzicht.
Wat ben ik blij met de opleiding die ik heb gedaan. Wat ben ik blij met die veel te smalle reader, wat ben ik blij met alle ervaringsoefeningen, blij met mijn cursusgenoten en toptrainers uit deze opleiding. En wat ben ik blij met mezelf. Blij dat er toen ergens in mij een ienie-mini draadje-gevoel zei, ‘ga dit doen’! En dat dit ienie-mini gevoel sterker was dan de gedachtes in mijn hoofd. Sterker dan de gedachte wat een ander ervan zou vinden. Sterker dan de gedachte dat de opleiding te soft of te vaag was. Als ik dit vertaal naar de werkelijkheid dan stel ik je de vraag: Vind jij jouw eigen lijf dan ook en hoofd soft en vaag?
Juist in deze Corona tijd schreeuwen je lijf en hoofd zeer duidelijk naar je! It is real! En soms is het bikkelhard. Bij mij in ieder geval wel! Want echt hoor, ik schoot natuurlijk meteen in mijn oude patroontje. De scholen gingen dicht en ik en mijn man moesten thuis werken. Ja hoor, ik zal wel eens even de perfecte juf voor mijn drie kleine kids zijn, ik zal zorgen dat de kids krijgen wat ze nodig hebben en dan pas zorg ik voor mezelf (lees met thee en koek op de bank en daarna ook nog de chipszak leeg schranzen)…ik zei tegen mijn man dat hij wel eerst mag werken en dat ik mijn werk in de avond uurtjes wel in haal. Dat duurde twee dagen! Ik was kapottttt. En daar komt de zin weer die mij zo trok naar deze mooie opleiding. ‘Elke ervaring heeft impact op je lichaam, soms zoveel dat nieuw gedrag bijna niet lijkt te lukken’. Ik had na deze twee dagen hoofdpijn, buikpijn en was niet vooruit te branden. Nu zie ik in deze onzekere corona dagen hoe snel mijn body&mind eigenlijk werkt. Mijn hoofd en lijf tikken rap heen en weer, een potje prof-tennis is er niks bij. Zeker in deze crisistijden. Gelukkig heb ik in de opleiding geleerd hoe ik overzicht houd tussen wat ik voel, wat ik denk en wat ik daarna besluit te doen. Juist in deze Corona tijd ben ik blij dat ik steeds vaker vanuit rust en balans kan kiezen.
Ben ik nu ‘almighty’ en is alles bij mij koek en ei. Neeeee! Het is een continue proces waarin ik leer welke zaken me raken, wat dat doet in mijn lijf en hoe ik daar anders mee om kan leren gaan. Misschien herken jij niet zozeer de pleaser of piekeraar of perfectionist, maar ben jij meer de boze of opstandige of de ‘kom maar op, ik ga wel door’, of ben je verdrietig. Of misschien schaam je je (voor het hamsteren van wc-rollen) of heb je juist het idee dat je niks waard bent omdat je weinig kunt doen nu.
Lieve mensen ik gun je ook deze inzichten. Ik gun je om je te verdiepen in jouw body&mind. Zodat jij ook kan voelen hoe je je nu voelt. Zodat jij kan snappen wat jouw gedachtes je vertellen. Zodat jij kan handelen vanuit jouw eigen krachtige zelf. Zodat jij in deze tijden met een beetje meer vertrouwen, rust of liefde de dagen beleeft. Het is zondag 22 maart! Ik voel me fijn dat ik dit heb opgeschreven en tegelijk voel ik me kwetsbaar. Dit is wie ik echt ben. Dit is wat ik te delen en te geven heb. Dit is mijn werk en mijn vak. Ik breng mensen letterlijk en figuurlijk in beweging. Ik geef mensen inzichten geven zodat ze volledig zichzelf kunnen zijn. Zodat ieder mens zijn eigen energieke ik kan zijn! Sterk, kwetsbaar en mooi! Gewoon in flow met body&mind. En jij? Wie ben jij echt? Hoe overleef jij nu? En waar heb jij nu behoefte aan? Vertel het me, ik luister graag naar jouw verhaal. Weet je het nog niet? Dan help ik je dit graag ontdekken bijvoorbeeld met (online) coaching.
Zo en nu ga ik even een lekker rondje hardlopen.
PS1: wil je meer echte verhalen lezen over flow, energie, bewegen en body&mind, schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief
PS2: de prachtige opleiding die ik volg is de opleiding Body&Mind Practitioner bij de Eerste Verdieping in Delft. Neem zelf een kijkje op: https://www.1e-verdieping.nl/opleidingen/body-mind-practitioner/